Пред неколку години, Џејмс Фалоус од „The Atlantic“ зборуваше за она што го нарече „погрешно сфаќање на многу новинари за тоа што е објективност“.

Тој напиша:

Мислењето е дека обвинувањето на една политичка партија за нефункционалноста на Сенатот е заземање страна, со што би се довела во прашање нивната објективност. Иронијата е тоа што, со преправајќи се дека обете страни се еднакво виновни за нефункционалноста и одбивајќи објективно да известуваат за ситуацијата, тие ги наведуваат читателите и на едната страна ѝ даваат голема предност.

Очигледно, добрите новинари знаат дека објективноста не значи одбивање да се заземе страна, туку објавување на фактите како такви, дури и кога тоа значи дека едната страна ќе изгледа лошо. За жал, тоа не е норма во модерното политичко новинарство.

Поентата на Фалоус е особено точна ако ја земеме предвид нефункционалноста на сенатот тука во 2016 година. Анкетите покажуваа дека јавното одобрување на Сенатот –всушност, на Конгресот општо – е приближно еднакво на популарноста на речиси која било страшна болест. Но се јавува прашањето: колку Американци се свесни дека двата дома на Конгресот се контролирани од републиканци во изминатите шест години? Моја претпоставка е дека многумина не се свесни за овој факт. Некои дури можеби мислат дека Конгресот, како и Белата куќа, е контролиран од Демократската партија.

Сегашниот Конгрес е во канџите на не-толку-тајниот завет на републиканците дека тие нема да соработуваат со Претседателот Обама по речиси ниедно прашање. Тие сакаат тој да не успее, и ќе работат на таа цел така што ќе одбиваат да соработуваат со него за какви било потенцијални решенија на речиси сите проблеми со кои се соочува нацијата.

Ваквата инертност неизбежно придонесува кон ниското мислење кое јавноста го има за Конгресот. Но, прстот не треба да се посочува само на републиканците, бидејќи демократските законодавци се всушност многу поголеми виновници.

Медиумите може да помогнат да се расчисти оваа колективна заблуда доколку јасно посочат дека инертноста на Конгресот е во најголем дел вина на републиканците кои ги контролираат двата дома. Но, доколку го кажат тоа, постои ризик да бидат критикувани како необјективни.

Тоа нè води до мудрата забелешка на Џејмс Фалоус цитирана погоре: медиумите, преправајќи се дека обете страни се еднакво виновни за нефункционалноста и одбивајќи објективно да известуваат за ситуацијата, ги наведуваат читателите и на едната страна ѝ даваат огромна предност.