Во својата најосновна форма, вестите, медиумските куќи, ТВ каналите и компаниите за социјални медиуми заработуваат пари на ист начин. Со привлекување на вниманието на публиката и нејзино продавање кај коминтентите.

Што? – Навистина? – Како медиумите заработуваат пари од нашето внимание?

Сите телевизии и медиумски компании продаваат рекламен простор на корпоративни спонзори. Но, за да продадат рекламен простор, тие прво мора да го привлечат внимание на широкиот аудиториум.

Новинските канали продаваат маркетинг простор во форма на реклами на бизниси и корпорации. Колку е поголема публиката, толку е поскапо рекламното место.

Кога ќе размислите за тоа, секако би нашле смисла. Колку повеќе луѓе ја видат рекламата, толку поголем ефект ќе има таа да донесе поголема продажба за деловните субјекти.

Едноставно кажано, медиумските компании заработуваат пари со привлекување на вниманието на гледачите и со негова продажба на огласувачите.

Како работат медиумските компании: Кој што заработува?

„Кога станува збор за ТВ каналите и медиумските компании, има две клучни улоги каде се заработуваат најголем дел од парите“

Двете клучни улоги во прегледот на медиумската индустрија

Производители на содржина – Производителите на содржина се едноставни. Тоа се компании кои снимаат, уредуваат, глумат, продуцираат и севкупно создаваат содржина што се прикажува на ТВ.

Вообичаено, производители на содржини се индивидуалните ТВ мрежи, радиостаници (и луѓето на социјалните медиуми).

Со цел нивната содржина да стигне до поголема публика, производителите на содржини треба да склучат договори со дистрибутерите кои се присутни во етерот, на платформите, во маркетингот и на дистрибутивните мрежи.

Меѓу значајните производители на содржини се „Си-Ен-Ен“ (CNN), „Фокс њуз“ (FOX NEWS), „Пиксар“ (Pixar), „И-Ес-Пи-Ен“ (ESPN), „Кис 102.3“ (Kiss 102.3) и „Нетфликс“ (Netflix).

Дистрибутери – Дистрибутерите склучуваат договори со производителите на содржина за преземање на нивната понуда, за нејзино пласирање и дистрибуција до нивните индивидуални мрежи кои се достапни за клиентите.

„Спектрум“ (Spectrum), „Диш Нетворк“ (Dish Network“, „Дајрект ТВ“ (Direct TV), „Хулу“ (Hulu), „Нетфликс“ (Netflix), „Амазон“ (Amazon) се сите значајни примери на медиумски дистрибутери.

Производители на содржина vs дистрибутери на содржина

Пред неколку години, дистрибутерите на содржина ја имаа целата моќ. Зошто? – Затоа што тие ги контролираа клиентите и публиката што им беше достапна на мрежите за производство на содржина.

„Традиционално, дистрибутерите ги добиваат парите и потоа ги делат меѓу производителите на содржина“.

Денес, ова сè уште е во голема мера случај, меѓутоа, со експлозијата на брзиот интернет, паметните телефони, Wi-Fi и социјалните медиуми, многу производители на содржина можат директно да се поврзат со својата публика. Така обезбедуваат сопствен маркетинг, ефективно отсекувајќи го посредникот во синџирот и самите стануваат дистрибутери.

На пример, компаниите за стриминг услуги како „Нетфликс“ (Netflix), „Хулу“ (Hulu), „Дизни“ (Disney) и „Амазон“ (Amazon) се сите производители и дистрибутери на содржина.

Два начина на заработувачка на ТВ каналите

Постојат два традиционални начина преку кои ТВ компаниите можат да заработат пари.

Продажба на комерцијален рекламен простор – Телевизиските емисии привлекуваат внимание. И кога добивате големо внимание од луѓето, тоа е најдобро време да се обидете да им продадете нешто.

Ова е причината зошто рекламите за „Супербол“ (Super-Bowl), на пример, чинат толку многу, бидејќи публика е огромна.

Продажба на претплата – Живеејќи денес во современиот свет, речиси секој плаќа за ТВ забава. Ако не сакате да ве мачат рекламите, можете да платите за дополнителен пакет.

Без разлика дали тоа е „Дајрект ТВ“ (Direct TV) или „Диш Нетворк“ (Dish Network), „Нетфликс“ (Netflix), „Хулу Плус“ (Hulu Plus) или „Спектрум Кејбл“ (Spectrum Cable). Нивните месечни пакети често започнуваат со основна цена и со опции за надградба. Во секој случај, надоместоците за претплата се приход за дистрибутерите на содржина.

Бесплатни медиумски канали (бесплатно) vs кабелски/сателитски медиумски канали (платени)

1. Медиуми за бесплатно емитување на вести

Емитуваните вести се бесплатни вести кои се емитуваат преку главните дистрибутивни канали како „ФМ радио“ (FM radio), „Си-Би-Ес“ (CBS), „Ен-Би-Си“ (NBC) и „Еј-Би-Си“ (ABC).

Каналите за емитување на вести директно се потпираат на приходите од реклами за да заработат пари.

2. Кабелски и сателитски вести со претплата

Кабелските и сателитските вести не се бесплатни и доаѓаат со претплата. На пример „Ејч-Ем радио) (XM Radio), „Си-Ен-Ен“ (CNN), „Фокс њуз“ (FOX NEWS) и „И-Ес-Пи-Ен“ (ESPN).

Кабелските и сателитски медиумски канали користат и претплата и приходи од реклами за да заработат пари.

Историја на заработувачката на пари на платените наспроти бесплатни медиумски канали

Платени наспроти бесплатни медиумски канали: Историја

Бизнисот на ТВ каналите за вести порано беше едноставен. Новинските канали ќе го испратат својот сигнал до секое домаќинство со телевизор кој ќе се вклучи на нивниот сигнал. Огласувачите потоа ќе му платат на емитуваниот ТВ канал за прикажување на реклами пред нивната публика.

Но, некои луѓе немаа пристап до телевизија, така што кабелските оператори за дистрибуција, како „Спектрум“ (и сателитски мрежи како „Дајрект ТВ), ќе пуштат кабел до вашата куќа за месечна претплата.

Сега компаниите за дистрибуција на кабелска телевизија би можеле да заработат и од продажба на огласен простор и од месечна претплата.

„Кабелската и сателитската телевизија донесоа со себе сосема нова можност за нови производители на забавна содржина како „Никелодион“ (Nickelodeon), „Дискавери“ (Discovery), „Си-Ен-Ен“ (CNN) и „Фокс њуз“ (FOX NEWS)“.

Парите на платените наспроти бесплатни медиумски канали

Секој поединечен ТВ канал што произведува содржини склучува договор со кабелските компании за дистрибуција за поделба на приходот од претплатата на кабелската компанија.

Колку е поголем ТВ рејтингот на поединечната мрежа, (или колку е поголема нивната публика), толку е поголем и делот од претплатата (и приходите од рекламирање) што поединечната мрежа ќе ја добие од нивниот договор со кабелската компанија.

Така, ТВ дистрибутерите, традиционално, заработуваат од комбинација на продажба на рекламен простор и месечни претплати за корисници.

Производителите на содржини (поединечни медиумски станици) традиционално ги делат приходите од ТВ реклами и надоместоците за претплата, пропорционално на големината на публиката на поединечните мрежи.

Ова има смисла. Колку подобра содржина произведувате, толку поголема публика привлекувате, а со самото тоа и толку повеќе пари заработувате.

Но, новата технологија на интернетот и социјалните медиуми создаде нови опции за медиумските станици и креаторите на содржини да заработуваат приходи на различни начини.

Приходи од интернет, радио и социјални мрежи

Без разлика каква дистрибутивна платформа користи медиумската компанија, општата идеја или цел е иста.

„Откако медиумите ќе го привлечат вашето внимание, тогаш тие можат да го продадат вашето внимание на огласувачите кои плаќаат за комерцијален огласен простор“.

Медиумските канали веќе не се само „ТВ станици за вести“ што произведуваат содржина. Тие повеќе не се ограничени во големината на публиката, поради нивната способност да склучуваат договори за дистрибуција со поголеми дистрибутери на содржина.

Индивидуалните ТВ куќи, вести и медиумски компании денес имаат пристап со повеќе канали за генерирање на приходи. Вести и ТВ канали, исто така, се поврзуваат со својата публика преку нивните веб-страници, подкасти, радиостаници и кампањи на социјалните медиуми.

Секој од тие извори е можност за медиумските компании да ве следат, да го привлечат вашето внимание и да продаваат рекламен простор – од телевизорот наутро, до радиото во автомобилот, до екранот на компјутерот на работа, до екранот на телефонот.

„Колку повеќе внимание привлекува, толку повеќе бизнисите ќе плаќаат за рекламен простор на секоја од тие платформи“.

Онлајн, интернет, социјални медиуми и приход од веб-страница

Приходи преку продажба на реклами – Ако одите на која било веб-страница за вести, веројатно ќе се соочите со банери, реклами по страничните позиции, на централните, итн. 

Веб-страниците за вести од кој било вид продаваат рекламен простор на оној што нуди највисока понуда. Притоа приходите не одат кај дистрибутерот. Колку повеќе посети на сајтот, толку е поголема веројатноста за кликови на реклама. Токму затоа повеќе наслови станаа „мамки за кликнување“.

Претплати и членства преку интернет – Понекогаш интернет локациите на медиумите или сајтовите за вести бараат да плаќате месечна претплата (или членарина) за да пристапите до нивната содржина. Слично како да плаќате претплата за весник.

Стока – Огромна придобивка за поседување на сопствена публика на сајт е продажбата на стоки, како налепници, капи, кошули и др. Секоја стока што се продава преку интернет е уште еден извор на директен приход за тој што создава содржина.

Текови на приходи на радиостаниците

Приходи преку продажба на реклами – Радиото е прилично директно. Исто како ТВ куќа, и радиото се потпира на огласувачите на рекламите. Колку повеќе еден радио канал го има вниманието на луѓето, толку повеќе огласувачите ќе плаќаат за објавување на реклами.

Приходи преку претплати – „Ејч-Ем радио“ или радио „Сириус“ не се потпираат на реклами. Но, корисниците мора да плаќаат месечна претплата, исто како и за мрежите за кабловска телевизија, иако рекламите преку „спонзорство“ сочинуваат голем дел од платените приходи на радиостаницата.

Текови на приходи од социјалните медиуми

Компаниите за социјални медиуми станаа сосема нов тип на канали за вести. Тие се потпираат на корисниците да бидат креатори на содржина, додека компанијата за социјални медиуми ја презема улогата на дистрибутер.

Приходи од реклами – Компаниите за социјални медиуми се потпираат на нивната огромна корисничка база за продажба на рекламен простор во големи размери, како за големите бизнис-корпорации, така и за малите бизниси. Во секој случај, компаниите за социјални медиуми се потпираат на приходите од реклами.

Продажба на кориснички податоци – Компаниите за социјални медиуми, исто така, собираат огромни количини на податоци за нивните корисници – од возраст, пол, локација, роденден, преференции за купување, политички преференци, итн.

Овие податоци се исклучително корисни за огласувачите кои сакаат да продаваат производи на луѓе во одредени категории. Социјалните медиуми се свесни за вредноста на тие податоци и ги продаваат на компании за податоци кои, пак, потоа им ги продаваат на корпорациите.

Концентрацијата на богатството и моќта во медиумите

„Во 1983 година, 90 отсто од сите новински и медиумски компании беа во сопственост на 50 различни компании. Денес 90 отсто од традиционалните медиуми во САД се сопственост на само шест компании“.

„Еј-Ти&Ти“ (At&T) – (сопственик на „ТајмВорнер“ (TimeWarner), „Си-Ен-Ен“ (CNN) и „Дајрект ТВ“ (Direct TV), потоа „Њуз Корп“ (News Corp) – сопственик на „Фокс“ (FOX), Сони“ (Sony) и „Нешнл Амусментс“ (National Amusementс) – (сопственици на „Си-Би-Ес“ (CBS) и „Виаком“ (Viacom), „Комкаст“ (Comcast) – (сопственик на „Ен-Би-Си“ (NBC) и „Дизни“ (Disney) (сопственик на „Еј-Би-Си“ (ABC) и „И-Ес-Пи-Ен“ (ESPN).

Големата „шесторка“ истовремено креира содржина  на индивидуални мрежи и ја дистрибуира преку кабелски и сателитски компании.

Сепак, „Големата шесторка“ почнува да ја гледа конкуренцијата од нови агли, како услуги за стриминг „директно до потрошувачите“ како „Нетфликс“ (Netflix), „Јутјуб ТВ“ (YoutubeTV), „Хулу“ (Hulu) и „Амазон Прајм“ (Amazon Prime).

„Шесторката“ гледа конкуренција и во компаниите за социјални медиуми како Фејсбук и Инстаграм (мета), Твитер, ТикТок и Снепчет, кои, исто така, се големи компании.

Додека тие компании „играат“ со повеќе и помоќни алгоритми во обид да привлечат повеќе од нашето внимание, наша одговорност е да внимаваме колку од времето го даваме бесплатно. Вистинската моќ лежи во нашата моќ за свесно да избереме кога, каде и колку медиуми ќе консумираме.

Кој ги регулира медиумите?

Неколку моќни корпорации ги контролираат медиумските содржини што ги гледа народот во САД, но кој ги надгледува тие компании за да се осигура дека тие остануваат легални, вистинити и работат во најдобар интерес на американскиот народ?

И не само да прикажуваат привлечни содржини што прават големи профити, туку и дали погрешно информираат.

Која е Федералната комисија за комуникации (FCC)?

FCC е независна американска владина агенција која одговара пред Конгресот на САД. Таа ги надгледува сите меѓудржавни и меѓународни комуникации.

Исто така, ги одржува стандардите и конзистентноста меѓу типовите на медиуми и комуникациските методи додека ги штити интересите на потрошувачите и бизнисите.

Агенцијата е одговорна пред Конгресот на САД и нејзините дејства внимателно се следат од инвеститорите. FCC е предводен од претседавач, кој е еден од петте комесари кои ги назначува претседателот.

Која е работата на FCC?

FCC е основана во 1934 година, како дел од Законот за комуникации, со кој се регулираат домашните и странски кабелски и радио комуникации.

Во основа, работата на FCC беше да се грижи сите радиокомпании (единствените медиумски компании во тоа време) да се натпреваруваат фер и етички.

Нејзина мисијата е да помогне во унапредување на глобалната комуникациска индустрија преку:

– Економска поддршка за да се обезбеди дека има доволно конкуренција во комуникацискиот/медиумскиот сектор;

– Ревизија на медиумските регулативи (закони) за да се овозможи развој на новите технологии;

– Промоција на конкуренција, иновации и капитални инвестиции;

– Зајакнувањето на националната комуникациска инфраструктура;

„За жал, според студијата на „Харвард“ од Норм Алстер од Центарот за етика, FCC стана „заробена агенција“, финансирана и управувана од медиумските компании што треба да ги надгледува“

„FCC е управуван од Домот и Сенатот на САД за да работи во најдобар интерес на американскиот народ“.

Сепак, членовите на Домот и Сенатот на САД се избираат со примање на големи донации од кампањите на медиумските корпорации, како што е опширно наведено во студијата на Норм на „Харвард“.

Ова создава голем конфликт на интереси за избраните членови. Од една страна, тие треба да ја надгледуваат регулацијата на FCC за медиуми и комуникации, но од друга страна, компаниите за медиуми и комуникации плаќаат за нивните политички кампањи.

Не постои јасен одговор за тоа како најдобро да се реши тој конфликт на интереси, освен правилата за „финансирање на кампањата“.

Сепак, одговорноста за тоа како го трошите вашето време и одговорно ги конзумирате медиумите зависи од вас, без оглед на тоа колку е голема компанијата и колку е скап алгоритмот кој е насочен кон вашиот мозок.

Заклучок:

Прво и најважно, новинските компании, медиумските компании и компаниите за стриминг заработуваат пари откако ќе ви привлечат внимание. Потоа, тие во голема мера профитираат од продажбата на рекламен простор на други бизниси.

Има многу нијанси и варијации, но тоа е општиот модел што се користи за медиумски компании од сите видови и големини да заработат пари.

Извор:Тheconsciousvibe

Фото: Unsplash

Оваа сторија е дел од публикацијата „Новинарството како јавно добро“, дел од проектот „Синдикатите за фер закрепнување“ финансиран од Европската Унија, а во партнерство со Европската федерација на новинари.Ставовите и коментарите во публикацијата се одговорност на ССНМ и не ги изразуваат ставовите и мислењата на Европската Унија и на Европската федерација на новинари.