Дигиталните и социјалните медиуми и моделот на новинарство како процес стануваат сè поприсутни во оваа професија. Спортското новинарство сега е онлајн, почнувајќи на Твитер и завршувајќи со приказна на веб-страница на новинска организација. Печатењето, ако не е инцидентно, сега е само дел од работата, наместо фокусот. Се чини дека работните рутини на спортските новинари го одразуваат ова.

Сепак, нивните норми и вредности остануваат вкоренети во печатениот медиум. Нивната лојалност кон идејата за „приказна“ и нивната фрустрација поради тоа што мораат да го нахранат „протокот“ на онлајн информации, укажуваат на оваа поделба.

Таа поделба е во срцето на иднината на спортското новинарство и покренува голем број прашања. Преносот во живо може најдобро да им послужи на читателите со презентирање на информации во реално време или може да биде лоша услуга, затоа што претпоставува дека читателите се поврзани на интернет како и новинарите или дека информациите можеби не се правилно проверени. Новинарите би можеле да живеат во „стримање“ и да обезбедуваат ажурирања на вести во реално време, но ако тие информации веќе постојат од други извори, можно е новинарите да бидат повредни доколку се фокусираат на приказните, наместо да бидат само глас повеќе во преносот. Сите знаат кој победи во натпреварот, не им требаат спортски новинари да им го кажат тоа.

Можеби иднината на спортското новинарство лежи во разграничувањето меѓу информациите што можат да се соберат од други извори (оценки, статистика, итн.) и вестите што можат да ги пријават и продуцираат вработени во медиумот. Вистинската вредност кај спортските новинари може да биде во нивната способност да ги контекстуализираат и анализираат резултатите, било преку традиционално известување (интервјуирање извори) или преку нови методи (статистичка анализа). Работата на новинарот би можела да еволуира од набљудувач и известувач во толкувач и аналитичар (моделот Нејт Силвер за „Њујорк тајмс“ и 538.com).

Се разбира, рано е да се каже каде ќе заврши спортското новинарство, какви ќе бидат новите норми, вредности и рутини во иднина. Сепак, податоците сугерираат на некои можности за иднината на спортското новинарство.

Малку е веројатно дека принтот ќе доживее целосна ренесанса. Трендовите во изминатите две децении јасно покажуваат дека печатењето е во опаѓање, а дигиталните медиуми во пораст. Тешко е да се замисли иднина, да речеме 30 години од сега, кога весниците ќе имаат некакво значајно присуство во медиумскиот простор. Тоа едноставно би било спротивно на сите трендови што моментно се во оптек.

Работните рутини на спортските новинари веќе почнуваат да го одразуваат тоа. Со тек на време, и нормите и вредностите треба да почнат да го одразуваат тоа. Ова вклучува оддалечување од идејата дека весникот е единствен извор на вести и на информации во општеството, но наместо тоа е дел од поголема мрежа која вклучува други медиуми, како и обожаватели кои користат социјални медиуми. Тврдење од спортски уредник во весникот со средна големина, до неговите новинари дека твитувањето на конечниот резултат на натпреварот е најважното нешто што ќе го направат вечерва, ја одразува оваа стара вредност. Конечниот резултат на играта е важен, но навивачите можат да ја добијат таа вест од било каде. Спортските новинари треба да се фокусираат на она што еден уредник го нарекува „уникатна локална содржина“, без разлика дали се работи за анализа, приказни или длабинско покривање на локални спортови.

Исто така, потпирањето на пристапот до официјални извори на информации е норма што може да еволуира во дигиталната ера. Ако навивачите можат да добијат соопштенија за печат преку е-пошта од нивните омилени тимови и да ги следат нивните омилени играчи на Твитер и Инстаграм, тогаш пристапот до тие извори повеќе не е „единствена локална содржина“. Практиките на Bleacher Report и Deadspin се потенцијално поучни овде. Тие не се потпираат на пристапот. Всушност, тие напредуваат со производство на содржини кои воопшто не се потпираат на тоа да интервјуираат извори или да бидат на натпреварот. Тие статистички ги анализираат натпреварите или произведуваат слики од екранот и GIF-датотеки во реално време. На краток рок, овие практики може да бидат поучни за спортските новинари. Пронаоѓањето нови начини за раскажување на приказна за натпревар или да се покрие спортист, користејќи дигитално спортско новинарство како шаблон, е потенцијално порационално користење на времето и енергијата на спортските новинари во дигиталната ера, отколку пишувањето на лента или тетратка.

Можеби иднината на спортското новинарство повеќе лежи во мобилната технологија, со паметните телефони кои продолжуваат со трендот да бидат важен начин на кој читателите добиваат вести. Можеби, гледајќи напред, спортското новинарство ќе живее на мобилни уреди. Може да има различни нивоа на претплати за мобилни телефони, на пример спортски симпатизер кој гледа натпревар на ТВ има различни потреби за информации од некој што е дел од самиот натпревар и двајцата имаат различни потреби од некој што воопшто не може да гледа.

Новинските организации би можеле да имаат известувања за мобилни телефони кои ќе бидат специфични за контекстот. Навивачите кои не ги гледаат натпреварите да добиваат ажурирање на резултатите, обожавателите кои ја гледаат играта би можеле да добијат повеќе ажурирања засновани на вести или покани да се приклучат во разговори со свои идоли на Твитер или онлајн. Можеби оваа иднина вклучува и употреба на вести за геолокација, во која корисниците на мобилни телефони можат да добиваат релевантни вести и ажурирани информации врз основа на нивната физичка локација, откриена од нивниот паметен телефон. Ова може да се постигне преку самите новински организации или преку трета страна. Повторно, специфичната технологија или употреба долгорочно е помалку важна од вредноста на размислувањето надвор од традиционалните норми и вредности на спортското новинарство во весниците.

Без разлика што ќе се случи, бројките укажуваат дека трендот во дигиталните вести е мобилен. Повеќе од половина од Американците поседуваат или паметен телефон или таблет, а две третини од тие корисници добиваат вести на нивниот мобилен уред (Pew, 2012). За да остане релевантно во оваа дигитална ера, спортското новинарство во весниците како професија ќе мора да најде начини да ги искористи предностите на мобилното новинарство надвор од едноставните предупредувања за вонредни вести.

Иако оваа студија се фокусираше на спортското новинарство, нејзините импликации можат да им помогнат на истражувачите да го разберат и проучуваат и новинарството за вести воопшто. Дигиталните и социјалните медиуми го извадија спортското новинарство од „ноќна смена“ и повеќе го ставија во функција на денот. Тоа значи дека практиките на спортските новинари и на новинарите во целина сè повеќе се испреплетуваат. Исто така, како што беше наведено претходно, работата што ја вршат спортските новинари не е многу различна од работата на репортерите на вести. Спортските новинари покриваат настани, негуваат извори и ги користат социјалните медиуми за да комуницираат со читателите и да бидат во тек со вестите на ист начин како што се нивните колеги кои креираат вести во други општествени сфери. Спецификите на нивните работни места може да бидат различни, но основните предизвици за институционализираното новинарство, се чини дека се исти, без разлика дали се гледа во редакцијата за спорт, во одделот за вести или во дескот.

Извор: nsjc.mediaschool.indiana

Фото: Pixabay

Оваа сторија е дел од публикацијата „Новинарството како јавно добро“, дел од проектот „Синдикатите за фер закрепнување“ финансиран од Европската Унија, а во партнерство со Европската федерација на новинари.Ставовите и коментарите во публикацијата се одговорност на ССНМ и не ги изразуваат ставовите и мислењата на Европската Унија и на Европската федерација на новинари.