Во 19-от век и на почетокот на 20-от век можеа да се видат само момчиња како продаваат весници по улиците во САД и како ги разнесуваат до домовите на американските граѓани. Како одминуваше времето, се случија промени во тој дел, па таа работа почна да им се доверува и на девојчиња.

Можеби тоа не беше природно за тоа време, но според истражувањето на Отм Линфорд, разнесувачките на вести и на весници и не беа толку невообичаени, иако беа нејасни, како и многу од придонесите што жените ги дале во историјата на новинарството.

„Жените се дел од историјата на новинарството сè додека постои американско новинарство“, рече Линфорд, која студира историја на новинарство во UNC Hussman и оваа есен ќе предава како доцент на Универзитетот Обурн во Алабама.

Линфорд, која предавала во Хусман како дополнителен професор, ја започнала својата кариера како локален известувач во регионален весник каде покривала сè, од спорт до локална власт во нејзиниот роден Вајоминг. Желбата за подобро да го разбере влијанието на новинарството врз општеството ја привлече кон академијата. Влијанието на општеството врз новинарството, како што е девалвација на професионалниот придонес на жените во професијата, стана фокус на нејзината академска работа.

„Ако сакате да влезете во корените на каква било нееднаквост, мора да разберете колку се длабоки тие корени“, рече Линфорд.

Во американското новинарство, некои од тие корени се навраќаат до малите девојчиња кои се обидуваа да завршат работа, но кои, исто така, беа и симболи на промена на јавно лице на жените – она ​​со кое не им беше удобно на сите. Во своето истражување, Линфорд испитува како работата на разнесување на вести и весници од девојчињата се совпаѓа со стравувањата од крајот на 19-от и почетокот на 20-от век дека жените излегуваат од „традиционалните“ женски улоги, честопати врзани за домот.

„Тука беа овие мали девојчиња кои работеа надвор од домот – јавно и гласно“, рече Линфорд. „Тие беа дрски и храбри. Тие не беа скромните мали суштества какви што требаше да бидат“.

Малите девојчиња „требаше“ да бидат само идни сопруги и мајки, а ригидните очекувања на општеството за родовите улоги се наметнаа и во очекувањата на редакцијата.

„Вестите за девојки се занемарени во проучувањето на историјата на нашата сфера, и покрај фактот што тие беа витален извор на труд во клучниот период во развојот на комерцијалниот печат“, рече вонредниот професор Барбара Фридман, советник на Линфорд.

„Значи, Отм го коригира тој мониторинг со расветлување на нивните искуства со помош на низа историски артефакти. Периодот што таа го студира беше, исто така, еден од значајните социјални реформи, вклучително и напорите да се ограничи детскиот труд. Додека момчињата се третираа како мали претприемачи, девојчињата се сметаа за идни сопруги и мајки, бидејќи беа етикетирани од нивната средина од продавачи на улични вести до пороците – алкохол, коцкање, проституција“.

Како што се професионализираше новинарството на почетокот на 20-от век, заедничките општествени норми значеа дека жените во индустријата (внатре и надвор од редакцијата), потешко ќе успеат, ако воопшто им се даде работа, рече Линфорд.

На пример, многу новинарки беа присутни на „женските страници“ на публикациите со написи на теми поврзани со домашниот живот, како што се готвењето, домаќинството и модата. Иако научниците во дел од тоа го осветлија феминистичкиот одговор на родовите улоги, генерално во тоа време се сметаше дека тие вести се „помеки“ и помалку важни од вестите за политиката и за криминалот, рече Фридман.

Но, многу жени ги прекршија тие правила, жени како Нели Блај, револуционерна истражувачка новинарка од крајот на 19-от век и почетокот на 20-от век, која Линфорд, исто така, ја проучувала во своето истражување.

Во написот објавен во академското списание American Journalism, Линфорд ги испитуваше сувенири што биле произведени од обожавателите на Блај – од капи, преку светилки до брендови на тутун – за да дознае повеќе за тоа како луѓето гледаат на менувањето на улогите на жените. Блај го претставуваше независниот, отворен, идеал за „Нова жена“ кој се појави раните години на 20-от век. Додека многу жени сè уште не биле подготвени да живеат како Блај, производството и тргувањето со нејзините сувенири им овозможило да размислуваат за животот надвор од нивните традиционални улоги, заклучи Линфорд.

„Една од првите студии на Отм во докторската програма користеше историски податоци за трудот и трговски публикации за да се разбере раниот влез на жените во индустријата со вести и како се гледаше на жените во тие простори“, рече Фридман. „Го сакам прифаќањето Отм на етосот „прочитај сè“ на историјата, а исто така и нејзиниот ентузијазам за архивско работење. Нејзината способност да размислува историски е една од многуте силни страни што таа ги подарува на нашата професија“.

Истражувањето на Линфорд ѝ овозможи да размислува за нееднаквостите што ги доживеала во 21-от век како жена новинар, како што се работните услови кои сè уште не ги поддржуваат мајките и фактот дека таа имала само една жена уредник во нејзината кариера.

Линфорд е горда на нејзината работа како новинар, учењето како да „копа“ по информации, да наоѓа интересни извори и да пишува концизно со помош на нејзиното академско искуство.

Таа е подготвена да го пренесе знаењето и да им помогне на другите да успеат во улога на истражувачи и на учители, улоги што ги гледа како критични во време кога новинарската индустрија брзо се менува.

Како што дигиталните платформи и новите модели на финансирање ја реструктуираат иднината на вестите, разбирањето на нивната историја – на сите нејзини играчи – никогаш не било поважно, рече Линфорд. „И јас уживам да ја раскажувам приказната за раскажувачите“.

Фото: Unplash.com

Извор: hussman.unc.edu

Оваа сторија е дел од публикацијата „Новинарството како јавно добро“, дел од проектот „Синдикатите за фер закрепнување“ финансиран од Европската Унија, а во партнерство со Европската федерација на новинари.Ставовите и коментарите во публикацијата се одговорност на ССНМ и не ги изразуваат ставовите и мислењата на Европската Унија и на Европската федерација на новинари.