Не е тајна дека медиумската индустрија има за решавање многу прашања за различностите, меѓу кои и класниот проблем. Новинарските училишта се премногу скапи во многу земји, чинат десетици илјади долари, како на пример во САД, додека во Велика Британија само 10 отсто од новинарите доаѓаат од семејства на работничка класа, пишува Кристина Бедеи за IJNet.

Згора на ова, повеќето работни места во медиумите се базирани во големи и скапи градови. Со опаѓање на стапката на вработеност и лошите изгледи за плата, на многумина кои не можат финансиски да се потпрат на семејството им треба поинакво занимање за да врзат крај со крај во месецот, особено затоа што градат искуство преку неплатени или недоволно платени „тезги“ во редакциите.

„Многу луѓе работат по 12 по 14 часа на ден додека студираат на универзитет или штотуку ја започнуваат својата новинарска кариера, вршејќи практикантска работа преку ден, а потоа работат во бар навечер“, рече Микеле Теил, фриленсер од Лондон кој неколку години работел во угостителскиот сектор.

За овој аспект на работење во медиумите не се зборува често. Можеби затоа што секоја немедиумска работа може да се доживува и чувствува како ирелевантна, како што рече фриленсерката од Калифорнија, Елса Кавазос.

„Можеби некои новинари, вклучително и јас, би можеле да игнорираат какво било друго работно искуство затоа што тоа не било нивна „работа од соништата“, вели таа.

Кавазос е благодарна што претходно работела во повеќе продавници за малопродажба и имала искуство од ангажмани надвор од новинарството, иако не зборува често за тоа, бидејќи тоа нема многу врска со нејзините идни цели.

„Медиумската индустрија останува средина на многу висока средна класа во која оние на врвот имаат тенденција да го следат истиот модел од приватно училиште и од универзитет до работа во медиумите. Овој вид на траекторија е нормализиран и мислам дека тоа им отежнува на луѓето кои работеле надвор од медиумите навистина да зборуваат за своите искуства“, истакна Адам Ингланд, хонорарен новинар од Обединетото Кралство.

Сепак, немедиумското искуство може да биде драгоцено богатство. Џена Фармер предавала во средни училишта осум години пред да ја започне својата хонорарна кариера со фокус на пишување за родителството и за здравјето. Нејзиното образование во образованието ѝ помогнало да ги обликува идеите за приказни, а денес го води магазинот за мајчинство mumernity.co.uk и има текстови во The Independent, Mother and Baby, Happiful и The Telegraph, и покрај тоа што нема формална диплома за новинарство.

„Има повеќе од еден пат кон новинарството и тоа не мора да вклучува стажирање“ таа рече.

Кавазос, Ингланд, Фармер и Теил работеле надвор од медиумската индустрија во минатото. Тие сметаат дека тоа е корисно за поврзување со луѓето, за проширување на нивните перспективи, за градење на емпатија и за артикулирање на приказни на поправеден и попристапен начин. Искуството дури им помогнало да разберат дали новинарството е нивниот повик или не. Ги замоливме прецизно да објаснат каква корист имаат од тие улоги и заокруживме некои информации.

Зајакнување на вештините за интервјуирање

Секоја улога со кои се соочува клиент вклучува разговор со луѓе, смирување на потенцијално стресните ситуации и воспоставување на врски. Ова може да помогне во спроведувањето на интервјуа, гласно појавување, па дури и само испраќање пораки или е-маил до некого за приказни.

„Навистина важна вештина за новинарите е да можат да поставуваат проникливи прашања, да можат да го изградат она што го кажуваат нивните извори, но, исто така, и да ги натераат да им веруваат доволно за да се отворат и разговараат со нив. Исто така, е навистина добра вештина да се научи кога луѓето се груби и не сакаат да разговараат со вас, бидејќи тоа ќе го сретнете и во новинарството“, реле Теил.

Градење на отпорност

Без разлика дали се пријавувате или аплицирате за работа, одбивањето е вообичаено во новинарството. Справувањето со тешки луѓе во различни сфери може да ви помогне да изградите „дебела“ кожа за овие сценарија.

„Кога некој е лут што неговиот пијалок е направен погрешно или дека му требало долго време за да се направи, а тој ви вика – тоа ви помага да ја изградите таа издржливост за кога ќе бидете одбиени од работа или терен или кога не влегувате во новинарството толку брзо колку што би сакале. Не треба да дозволите да допре до вас, затоа што инаку нема да функционирате“, рече Теил.

Доживување на различни реалности

Медиумите понекогаш може да изгледаат како индустрија полна со луѓе без допир. Но, како што Ингланд знае од прва рака, многу новинари работеле нешто што можеби не уживаат, особено за минимална плата.

„Барате работа во агенцијата, станувате рано секое утро пред училиште за да доставувате весници? – Сето тоа се работи што многу луѓе ги извршуваат или ги извршувале, а лицата во медиумската индустрија понекогаш можат да заборават дека за многу луѓе не е секогаш лесно“, тој рече.

Овие искуства влијаеле на темите и прашањата што ги обработува:

„Мислам дека сум поиздржан новинар, затоа што сум работел на други работи“, додава Теил.

Да се ​​направат приказните подостапни и порецитабилни

Во нејзината претходна наставна работа, Фармер се навикнала на учениците да им објаснува сложени концепти на едноставни начини.

„Ова ми беше многу корисно кога морав да објаснам работи како научни студии за здравјето и исхраната“, рече таа. Тоа ја натерало да размислува и повеќе: „Да се ​​биде учител, постојано прашуваш: ‚Како можев подобро да го соопштам ова? – Како можев да го научам тоа на појасен начин? – Што навистина помага?“.

Додаде дека постоењето на низа во работно искуство може да помогне да се разберат различни потекла и заедници и да се известува попрецизно и појасно.

„Тоа ви помага да изградите емпатија и да пишувате подобро, бидејќи не се обидувате да користите згрчени зборови како што би користеле во есеј на универзитет“, рече таа.

Никогаш не одбивајте можности

Искуството на Кавазос во малопродажбата и помагање на декоратер на новогодишни елки во минатото ѝ помогнало да ги подобри своите меѓучовечки вештини, помалку да стравува за користење на можностите и да научи никогаш да не одбива ниту една задача што ѝ е дадена.

„Чувствувам дека овие вештини ми помогнаа во новинарството никогаш да не речам не за која било приказна што ми е доделена. Исто така, не сум најдобра во фотографирањето, но никогаш не би рекла не на фотографирањето“, рече таа.

Фото: Pixabay

Оваа сторија е дел од публикацијата „Новинарството како јавно добро“, дел од проектот „Синдикатите за фер закрепнување“ финансиран од Европската Унија, а во партнерство со Европската федерација на новинари.Ставовите и коментарите во публикацијата се одговорност на ССНМ и не ги изразуваат ставовите и мислењата на Европската Унија и на Европската федерација на новинари.